Een kloof tussen jou en God...

Jaren geleden dat ik dit lied heb gezongen. En nu ...opeens leek het weer heel toepasselijk. Op school hadden de kids het gehad over de verloren zoon. Hij stond op om naar Zijn Vader te gaan. Niet meer als Zoon, maar deze keer misschien als knecht. Hij paste niet meer bij Zijn Vader. Er zat een kloof tussen hen. 

Tussen God en ons zit ook een kloof. Door de zonde. En toch... Het is Goede Vrijdag geweest. De Heere Jezus heeft voor onze zonden betaalt aan het kruis. Daardoor is er weer contact mogelijk met God de Vader. 

Gezinsmoment

Ik pak een stukje klei en kneed het tot een hart. Zo maakte God jou. Net als klei. Je bent in Zijn hand! Geweven in de buik van je moeder. Zo kwam je op deze wereld. Wat waren we blij met jou!  Wat kon je gekke gezichten trekken!  We lachten samen om jullie!  En toen je groter werd genoten we van je geklets, enzovoort, enzovoort... 

We zijn blij met jullie! Je bent een kado van God!( De kids gaan ook aan de slag met klei en maken hun eigen vorm voor zichzelf. Een poosje terug hadden we t over de betekenis van hun namen. Dus de een maakt een lauwerkrans,  de ander een Adelaar,  en nog een vrolijk gezicht. En ondertussen praten we verder...) 

Maar hoe fijn we het ook samen hebben,  er gaat best wel eens wat mis. Dat beeld ik uit met punaises. Soms ben ik wel eens moe en mopper ik. Dat vind je niet leuk. Soms doet dat een beetje pijn. Net als de punaises. Ik prikte de punaises in de klei. Soms blijft t zitten en denk je er niet meer aan. Maar het is niet goed. Wat zouden we moeten doen?  Er mee naar God gaan. 

Ik pakte de klei en ging naar de loopplank. Piep -piep. Wat is dat nu?  Een zonde -detector! ( Van de week gingen ze met playmobil bij oma spelen en daar hadden ze een metaal detector om metaal op te sporen.) Met metaal,  zonde,  mag je niet naar God. Help!  Hoe komen we er dan vanaf?  Geef je zonde /punaise aan de Heere Jezus. Hij droeg onze zonden op het kruis. We prikken de punaises in het kruis en komen zo bij God met ons klei-werkstukje. God heb ik afgebeeld als een kopje met een kaars en bloemen. Dat wijst erop dat er bij God zoveel te krijgen /ontvangen is. 

We komen bij "God ", maar dan hebben we nog steeds een gaatje. God geeft ons iets voor in dat gaatje. Ik zet er een bloem in. Mooi! God vult onze fouten/verdriet /pijn op met iets moois. Zijn vergeving. Zijn troost. Zijn nabijheid. 

En dan... kunnen wij weer aan een ander een bloemetje geven. We  mogen een ander vergeven, we mogen een ander troosten, we mogen een ander helpen. En wat is dat leuk om even bij elkaar te doen. Punaises eruit halen en een bloemetje ervoor in de plaats. Dan lijken we op de Heere God. Nu al een klein beetje. 

We zingen het lied en danken God voor Zijn liefde en alles wat Hij ons geeft.

Om nog eens terug te denken aan ons moment,  aan de overvloed van God maakte ik deze "kijk -tafel ".