Voetstappen in het zand... ( deel 1)- Gezinsmoment

Het is prachtig strandweer en ik vind het heerlijk om met de kids op het strand te zijn. Ze spelen er graag en houden van de zee. Deze zomer gaan we niet op reis. Toch hoort dat een beetje bij vakantie. Wij gaan deze zomer op reis met de Israëlieten. Vanuit Egypte naar het beloofde land. Een heleboel voetstappen in het zand. Deze keer willen we echt het verhaal volgen uit de Bijbel. Gewoon met de Statenvertaling. De kids kennen de verhalen en zijn langzamerhand groot genoeg voor wat vaster voedsel. En in de vakanties leren we hen ook vaak andere woorden in een andere taal, dus we gaan het gewoon proberen.

We hebben een landkaartje uit geprint en daarop staat de reis van de Israëlieten. Met een rode stift gaan we meelopen met de reis van de Israëlieten. Ook hebben we een vakantieboekje gemaakt waarin we onze belevenissen op gaan schrijven.

De Israëlieten werden uit Egypte het diensthuis uitgeleid. Zo heeft God ons ook uitgeleid en mogen we met Hem mee gaan op onze levensreis. Elke zondag als de wet voorgelezen wordt horen we ook de tekst: Ik ben de Heere Uw God, die u uit Egypte uitgeleid hebt. Deze tekst krijgt hopelijk nu ook meer betekenis. Ook nu leidt God ons op de weg die wij gaan! Heer wijs mij uw weg...(SELA)

We zien dat de Israëlieten God nog niet helemaal kunnen vertrouwen. Maar elke keer blijkt toch weer Gods trouw. Hij gaat hen leren om Hem wel te volgen en dat ze Hem in alle omstandigheden kunnen vertrouwen. Hij houdt hen in het oog. Gaat met hen mee in de wolkkolom en vuurkolom. Er zijn veel situaties die lastig zijn. Dat begint al bij het begin, als de Egyptenaren hen achterna komen. Ze beginnen gelijk te mopperen als t mis lijkt te gaan. Maar wat een geduld van God. Hij hoort hun gemopper en geklaag. Dat is natuurlijk geen reden voor ons om te klagen. Maar we mogen wel weten dat Hij ons ziet en hoort en er toch voor ons wil zijn. Zelfs als we klagen. Dat Hij ons zelf gaat leren om Hem erbij te betrekken. Exodus 15: 25 en 26.

We schrijven net als in een vakantie- boekje waar we zijn geweest en wat er is gebeurd. En wat we hebben geleerd. En net als bij een echt vakantie- boekje hopen we regelmatig terug te kijken op de reis en zo steeds beter God te gaan vertrouwen. En ervan te genieten dat Hij met ons meegaat.

Het voelt voor ons net als de Israëlieten. De kids slapen ook gewoon in een tent. En wat is het s avonds mooi als we de maan zien. Dan denken we aan de vuurkolom... God is dichtbij!

En natuurlijk hopen we ook weer veel te zingen. Dat deden de Israëlieten ook toen ze door de Rode Zee waren gegaan. God prijzen voor Zijn daden!

Fijne vakantie!